Crêpes en stageplekken
Over vrijwilligers op het Labyrint – deel 2
We hebben niet alleen (gepensioneerde) docenten die vrijwillig lesgeven op het Labyrint (zie het vorige blog over Harry), er zijn ook andere vrijwilligers die een waardevolle bijdrage leveren. Een goed voorbeeld daarvan is Henk Timmerman. Iedere vrijdag komt hij naar de Rieshoek om met leerlingen aan de slag te gaan. De ene week geeft hij – als gepensioneerd eigenaar van banketbakkerij Timmerman – kook- en bakles, de andere week zit hij in het kantoortje op de Rieshoek en kunnen leerlingen met allerhande vragen bij hem binnenlopen.
Duidelijkheid
‘Leerlingen weten vaak nog niet wat ze willen. In gesprekjes help ik duidelijkheid te creëren. Maar ze moeten wel bij mij komen, ik zoek ze niet zelf op. Ik help ze bijvoorbeeld met het vinden van een stageplek, en kan dan ook wel eens wat regelen’, omschrijft hij met een gevoel van understatement. Mede dankzij zijn ondersteuning kreeg een van Labyrints leerlingen recent een superleuke stageplek bij het Dierenziekenhuis in Groningen, en kan de volgende leerling er binnenkort aan de slag.
Henks lange en brede levenservaring (een kleine greep: patissier en ijsbereider op de Holland-Amerikalijn, eigenaar van een banketbakkerij en konditorei met tientallen medewerkers en jarenlang docentschap op de Culinaire Vakschool) zorgt ervoor dat een gesprek met hem altijd onderhoudend is; leerlingen weten de weg wel te vinden.
Champignons-uienragout voor de fijnproevers
Tijdens de kookles, één keer in de twee weken, bereidt hij samen met leerlingen de heerlijkste gerechten en ondertussen voert hij vaak leuke gesprekken. Deze week maakt een groepje van vijf leerlingen crêpes. Er staan een hartige en een zoete variant op het menu. Terwijl één leerling het beslag klopt, is een ander appeltjes aan het smoren. De uitjes en spekjes zijn al in de pan beland terwijl er een custard wordt gemaakt voor bij de appeltjes. En voor de échte fijnproevers maakt een leerling een champignons-uienragout. Niet alleen de leerlingen genieten, ook Henk heeft het naar zijn zin: ‘Ik vind het heel mooi om te zien hoe de kinderen met elkaar omgaan. En hoe ze mij benaderen; met respect, maar wel héél direct.’